Mijmeringen bij het Emmaüsverhaal in Lucas 24
Ze spraken met elkaar over hun diepe ontreddering:
dat die grootse profeet en mooie mens Jezus ter dood werd gebracht.
Ze wisselden met elkaar uit over hun ingrijpende ontgoocheling:
dat hun Jezus blijkbaar niet die machtige Messias was op wie zij hadden gehoopt.
Gaandeweg werd hen duidelijk hoe hun ogen verhinderd werden
om dieper te zien,
om te ervaren en in te zien dat er iets heel nieuws aan het gebeuren was. Hun blik was nog vertroebeld door hun vroegere verwachtingen
over de toekomst van het geloof en over de komst van de Messias.
Gaandeweg werd hen duidelijk hoe de aardse Jezus een kwetsbare lotgenoot was, met grote draagkracht in kwetsbaarheid.
Ze beseften dat de tijd van de oude Jezus definitief voorbij was.
Gaandeweg gingen hun ogen open en konden ze zien
dat Hij op een nieuwe, geestelijke wijze in hun midden aanwezig was.
Dat die nieuwe Jezus krachtig werkzaam aanwezig kwam
in hun geest en leven, in hun herdenkingsvieringen met brood en wijn,
in hun liefde en inzet voor geloof en wereld.
Eenmaal dat besef voluit ging doorbreken, brandde hun hart.
Ze ontvingen een stuwkracht die hen nieuwe moed en een nieuw elan schonk.
Hun teleurstelling werd omgevormd tot een nieuwe drive en flow.
Voortaan zouden zij mededragers worden van de nieuwe Jezusbeweging. Voortaan zouden zij met Geestkracht en liefde zijn missie verder zetten.
Hij zou met hen meegaan in hun vieringen en in hun gezamenlijke pastorale inzet. Het gaf hen een grote innerlijke kracht en een sterke externe uitstraling.
JPV