Zij hoorden dat de koning hun dorp zou bezoeken.
Hij zou zitten op een olifant.
Niemand van hen had ooit een olifant gezien.
'Een olifant,' zei elk van hen,
'ik vraag me af hoe zoiets eruit ziet.'
Dat gingen ze uitzoeken, ieder apart.
De eerste hield de olifant vast bij zijn slurf.
De tweede bij een slagtand.
De derde bij een oor.
De vierde bij een poot.
De vijfde bij zijn buik.
en de zesde bij zijn staart.
Toen ze terug naar huis gingen,
waren ze er allemaal van overtuigd
dat ze wisten hoe een olifant eruit zag.
'Een olifant is iets fantastisch,' zei de eerste,
'zo langzaam en zacht, lang en sterk.'
'Nee,' zei degene die de slagtand had gevoeld,
'hij is nogal kort en erg hard.'
'Jullie vergissen je alle twee,' zei de derde,
'de olifant is plat en dun als een groot blad papier.'
'O nee,' zei de vierde die een poot had gevoeld,
'hij is net als een boom.'
De vijfde zei: 'Hij is als een muur.'
En de zesde vond dat hij net als een touw was.
Ze ruzieden en ruzieden,
werden steeds bozer en begonnen te vechten.
Toen kwam iemand voorbij die kon zien.
'Jullie hebben allemaal gelijk,' zei hij,
'alle delen samen vormen de olifant.'
Naar een Boeddhistisch verhaal
Overweging bij het verhaal
Over de hele wereld zijn er godsdiensten te vinden. Elk van die godsdiensten kent verschillende manieren om het geloof te beleven en te uiten naargelang het land, de streek, het eigen aanvoelen. Zo kun je elke grote godsdienst vergelijken met een familie.
In de grote familie van christenen zijn er orthodoxen, protestanten, katholieken, anglicanen en nog heel wat tussenvormen. Elke tak van die familie ontstond omdat men op een bepaald moment vond dat de eigen kijk op God en op geloof de enige juiste was. Dit bracht spanningen en conflicten met zich mee, die soms tot op vandaag leven.
Het verhaal hierbij werpt een aparte blik op deze conflicten: elke blinde in het verhaal voelt, ervaart wat een olifant is en spreekt daarna alsof dit de enige manier is om over een olifant te spreken. Uiteindelijk blijkt elke blinde maar een deel van de olifant te 'zien'. Misschien wel te vergelijken met hoe christenen over God en Jezus spreken.
In de oecumenische bidweek, wordt extra gebeden om meer begrip en toenadering tussen de verschillende christenen. In de loop der tijd legden ze elk eigen accenten in de inhoud van hun geloof en de manier waarop ze dat geloof beleven.
De ene met meer aandacht voor het spirituele, de ander voor het actieve. De ene vindt pracht en praal dé manier om een kerk in te richten, de ander vindt in soberheid en strakke lijnen de juiste weg. De ene legt nadruk op de zondigheid van de mens en de genade van God, de ander is vooral getroffen door de blijheid van het evangelie.
Heel veel accenten, die als de enige juiste worden gepresenteerd. Maar wie veel met mensen te doen heeft weet dat dé grote rijkdom erin bestaat deze verschillen te zien als verschillende waardevolle wegen die naast elkaar liggen om te komen tot het realiseren van een nieuwe wereld zoals God wil.
Bron: Bijbel in 1000 seconden, Chantal Leterme, www.bijbelin1000seconden.be
C. LETERME, Een parel voor elke dag, uitgeverij Averbode 2012, p. 23