Om de spirit erin te houden in 2020, de mantelzorg en nadien de pandemie, schreef ik dagelijks een reflectie. Het werd eind december als bij wonder een soort 'spiritueel testament'.
Op 19 januari schreef ik een reflectie, denkend en dankend aan Lena (1). Wonder boven wonder werd het geheel een boek dat zal gedrukt worden.
Een hartelijke groet,
Agnes
"Een krachtig gebed van een rechtvaardige brengt veel tot stand." (Jakobus 5:16)Op 19 januari schreef ik een reflectie, denkend en dankend aan Lena (1). Wonder boven wonder werd het geheel een boek dat zal gedrukt worden.
Een hartelijke groet,
Agnes
'Een krachtig gebed vanuit een rechtschapen hart, brengt verandering in je leven.' Dit is geen citaat uit de Bijbel, maar een getuigenis van een goede vriendin met kanker. Het gevecht aangaan met kanker dat vond ze maar niets. Als je de strijd verliest, is het alsof je geen goede soldaat bent geweest. Zij probeerde eerder de kanker te benaderen als een reisgezel, als een proces in haar lichaam waarmee ze moest leren leven. Natuurlijk zou ze alles doen om zo gezond mogelijk te leven, maar de kanker bestrijden vond ze niet iets voor haar. Op den duur verlies je wellicht toch het gevecht. Ermee proberen te leven, zorgde ervoor dat ze geen energie meer verspilde aan kwaad worden, aan schudgevoelens omdat ze het niet goed genoeg deed.
En toen had ze het over bidden. Ik bid veel, zei ze. Ik voel me verbonden met velen en met de Liefde die sterker is dan de dood. Daar geloof ik in. Als ik bid is het niet om te vragen of ik alsjeblief mag genezen. Ik geloof niet in een God die de touwtjes in handen heeft en de ene wel en de andere niet geneest. Dat zou pas een onrechtvaardige God zijn. Ik geloof wel dat ik goed moet meewerken met de dokters en dat ik het vertrouwen in het leven niet mag verliezen of opgeven. Hoop doet leven. Geloof kan bergen verzetten. Eigenlijk heb ik die al verzet, zei ze, want normaal gezien zou ik er nu niet meer zijn. Mijn dokters zeggen dat ik een speciale dimensie heb, een speciale medicatie die wonderen doet, een medicatie die velen niet hebben.
Mijn speciale medicatie is het gebed. God is mijn andere reisgezel, mijn tochtgenoot. Ik kan er alles aan kwijt. Ik mag vloeken, onrustig zijn, bang worden, even ontmoedigd zijn. Na een half uurtje stilte, het lezen van een mooie tekst, het bidden met een psalm... word ik rustig en vredig. De kanker mag aandacht vragen en me proberen klein te krijgen. Een krachtig gebed maakt me nieuw en brengt verandering in mijn leven.
Na dit gesprek dacht ik aan het citaat uit Jacobus 5: 'Een krachtig gebed van een rechtvaardige brengt veel tot stand'. Ik kan mijn vriendin daarin bijtreden. Dit ook nog kunnen verwoorden op ogenblikken waarop het leven je stilaan ontglipt, hierover ook durven getuigen bij de dokters die je nabij proberen te zijn, maakt haar uniek en uitzonderlijk.
Bron: Agnes Pas, 'Het leven omarmen', een jaar in dagen, mijn spiritueel testament.
Uitgeverij Ynus Publishing, 2021, p 26-27
(1) herinneringen waaraan Lena deelnam: bezinning bij het leger (p 11-13),Taizé (p 17-18), cruise VKSJ (p 322-324), Gust Van Haegenborgh (p 286-388), reizen (p 460)