je vroeg
na weken schuilkelder-verdriet
om weer de zon te mogen zien
- meisje van amper tien
oorlogskind uit Oekraïne -

je schreeuw
raakte het kind in mij
riep beelden en geluiden op
die ik vergeten waande
de smalle keldertrap, de loeiende sirene
een plekje zoekend tussen hen die ik vertrouwde
en angstig wachten
op wie? waarop? waarom? hoelang?

kwetsuren raak je nooit meer kwijt
dat wou ik je voorzichtig zeggen
mijn armen om je heen geslagen
en stil met jou van uur tot uur
de hoop omhelzen
geloven dat de zonnekracht
na nacht en donkerte
er altijd zijn zal en jou opwacht
om met licht en warmte
je broosheid te omhullen

kon ik jou maar die zon toesturen
lief kind
het leven zou een zegen zijn

Caritas Van Houdt